Syndrom DDD i DDA to jedne z najczęstszych problemów z jakimi zgłaszają się pacjenci gabinetów psychoterapeutycznych. Co wcale nie powinno dziwić, bo rodzin z zaburzeniami funkcjonowania jest coraz więcej, a skutki wykształconych syndromów w dzieciństwie, w dorosłym życiu niosą ze sobą bardzo poważane skutki.
Warto wyjaśnić na wstępie, co oznaczają te pojęcia. Syndrom DDD czyli syndrom dorosłego dziecka z rodziny dysfunkcjonalnej oraz DDA czyli syndrom dorosłego dziecka alkoholika.
Przyczyny syndromów DDD i DDA
Dzieci z rodzin dysfunkcjonalnych nie otrzymują od swoich rodziców bliskości, bezpieczeństwa, żyją w permanentnym stresie. Zazwyczaj doświadczają przemocy fizycznej i psychicznej. W rodzinach takich może pojawiać się alkohol czy też używki, np. narkotyki. To również rodziny niepełne, gdzie rodzice są po rozwodzie lub na emigracji. Dziecku brakuje wsparcia i po prostu ciepła rodzinnego.
Z kolei dzieci z rodzin, gdzie głównym problemem jest alkohol nie zdołały doświadczyć zarówno bezpieczeństwa jak i bliskości, miłości, uwagi. Żyły w stresie czując się odpowiedzialne za problemy w domu. Wykształciły system adaptacyjny, który pozwalał im przetrwać w tak toksycznym środowisko funkcjonowania.
Różnice syndromu DDD od DDA
Pojęcia te są bardzo do siebie podobne i często traktowane są zamiennie, co jest niewątpliwie błędem. DDD to pojęcie szersze, gdyż nie ogranicza się tylko to problemów związanych z choroba alkoholową. Dzieci z rodzin alkoholowych to dzieci z rodzin dysfunkcjonalnych.
Jak się tym uporać?
Bez wątpienia najskuteczniejszym sposobem jest na początek indywidualna terapia w trybie behawioralno-poznawczym, podczas której odnajdujemy wgłębiamy się w nasze problemy, zaczynamy je poznawać co daje nam możliwość zrozumienia i ich zmiany. terapia taka pozwala przezwyciężyć traumy z przeszłości, oswoić je i nauczyć się nowych schematów myślowych. Możemy również skorzystać z terapii grupowej, dzięki czemu poznajemy że jest wiele osób zmagających się podobnymi problemami.
Choroby XXI wieku – syndrom DDA i DDD
Problemów dzieci z syndromem DDD i DDA jest wiele. Muszą zmagać się z poczuciem niskiej wartości, braku bezpieczeństwa. lękiem przed utrata bliskich osób, przed utratą kontroli. Trudniej jest im tworzyć harmonijne związki i relacje. Żyją w ciągłym napięciu i stresie. Boją się o przyszłość, która jawi im się jako niepewna.
Najważniejsze to zdać sobie sprawę ze swoich powtarzalnych schematów myślowych, które przeszkadzają w zdrowym funkcjonowaniu, wyniesionych z dzieciństwa i zwrócić się o pomoc.
