Czy ktoś wie i powie?
Skąd pochodzi słowo opisujące środek do pielęgnacji włosów. Jeśli wymyślili go jacyś Masajowie albo Hindusi musi mieć on bogatą historię. Tak zgadliście. Otóż słowo szampon pochodzi ze słownika dawnych persów. A przyszło do nich z daleka. Tak nazywali masaż głowy starożytni hindusi przed wiekami. Masaż wykonywany był na mokro. A do wody dodawano zioła o zbawiennym dla włosów i skóry głowy wpływie. Stan owłosienia na głowie jak widać był zawsze w centrum uwagi. Stare cywilizacje nie różniły się tak bardzo od naszej. Już wtedy wynaleziono szampon wzmacniający. I stosowano go dość szeroko, skoro wieść o tym zawędrowała aż an bliski wschód. Persowie byli potęgą w czasach swej świetności. I budowali potężne miasta. I byli w stanie prowadzić wojny na setki mil od swych domostw. Wiec zabierali ze sobą swoja kultur — bo już wtedy była to ich wiara i przyzwyczajenia — i dalej w świat. Niech inni tez doświadcza dobrodziejstw tego, co słuszne. Do Europu znajomość pielęgnacji włosów za pomocą zabiegu shampoo zawędrowała dzięki żeglarzom. Kupcy jeszcze skutecznej propagowali zaobserwowane, iż zasłyszane idee. Robili to tym skuteczniej im sprawniej im przychodził handel. Wzbudzając ciekawość oferowanymi towarami przyciągali uwagę widzów. Odbiorca z ciekawością obserwował zwyczaje przybysza i chciał używać wszystkich rzeczy, które przywiózł ze sobą podróżny handlarz. I tak ze zrodzonej ciekawości tworzył się precedens, który powielali inni. Raz spróbowawszy, chcieli mieć więcej i więcej.
Dziś szczycimy się poziomem naszej cywilizacji i nie zdajemy sobie z tego sprawy, a wręcz zapominamy na życzenie, o tym, że wcale nie jesteśmy prekursorami w wielu dziedzinach.
Dziewiętnastowieczna Europa, a nawet w początkach dwudziestego wieku, żeby się nie pokusić o przesuniecie tej daty na jego druga połowę, w użyciu było szare mydło. Nie ujmując nic owemu specyfikowi, niektórzy do dziś używają beżowego mydełka, by zmniejszyć skutki podrażnień wywołanych przez złe kosmetyki. Kosmetyki oparte o agresywną chemię. Stosowanie mydła ma jedną wadę. Po zastosowaniu mycia z użyciem szarego mydła, które tak naprawdę ma przyjemny dla oka kolor jasnego karmelu, włosy stają się matowe. Trudno je niestety rozczesać grzebieniem. Nawet szczotka mogą wystąpić niejaki zgrzyty w dosłownym słowa znaczeniu. Zgrzyty występują w jamie ustnej. Dokładnie na styku dolne i górnej szczeki. Tam, gdzie przylegają do siebie powierzchnie trącę zębów trzonowych.
Zapobiec zgrzytom może jedynie kwaśny odczyn środowiska. Można go wywołać stosując płukankę z wody okraszonej niewielką ilością octu.
Na początku XX wieku pewien pan o niemiecki brzmiącym nazwisku wprowadził na rynek pierwszy szampon. Miał on postać proszku. Dlaczego? To przecież proste. Cóż to za pytanie? Proszek w odróżnieniu od pasty lub płynu jest pozbawiony płynów. Ma przez to mniejszą masę i jest o wiele lżejszy. Łatwiej go konfekcjonować i przewozić. Suchy proszek może być transportowany w pudłach, skrzyniach i papierowych workach.
Wróćmy jednak do tematu.
Proszek się przyjął i szybko rozprzestrzenił. A kilka lat później Pan Niemiec miał w ofercie wiele gatunków proszku.
Z Niemiec wynalazek zawędrował za ocean. Tam pakowano go w gustowne puszki i sprzedawano jako specyfik wszechstronnie pielęgnujący owłosienie głowy. Miał przeciwdziałać łupieżowi i zapobiegać siwieniu.
Pierwszy szampon w płynie firma z Europy wypuściła już po śmierci założyciela. To był hit. Kobiety i nie tylko one oszalały na punkcie płynnego szamponu. Zachęceni sukcesem specyfiku właściciele firmy opatentowali formułę.
Okres wojny to czas rozwoju firmy w Niemczech i po klęsce za oceanem. A może tak było równocześnie. Po wojnie słowo piana była najpopularniejszym niemieckim słowem. Nawet za oceanem je znano.
W Polsce pierwszy szampon w płynnej postaci został oddany do rąk klientów w czasach kiedy wszystko, co pokazało się w sklepach było rozchwytywane jak ciepłe bułeczki. Był to rok sześćdziesiąty. Produkowała go znana i ceniona przez lata firma z południa Polski.
